Afrika 2011
Van Zambia tot Swakopmund
Hier ben ik dan met een verslag vanuit een internetcafé in Swakopmund. We zijn al bijna twee weken onderweg en eindelijk
vind ik de eerste mogelijkheid om wat meer contact te maken met de buitenwereld! Een beetje terug in de bewoonde wereld, de
stad Swakopmund in Namibie met een zeer Duits karakter... dus we gaan zo aan de koffie met Swarzwalder Kirchtorte!
Even in vogelvlucht... wat hebben we gedaan...
We begonnen bij de Victoriawatervallen en die zijn adembenemend indrukwekkend. Niet te geloven wat daar een water naar
beneden komt en hoe het er allemaal uitziet. Er tegenover een bruggetje waar je over moet en daar blijf je niet droog, ondanks
regenpakken en poncho's... je bent doorweekt. Heel apart, een
douchebeurt temidden van de Afrikaanse natuur, maar het is een
geweldige belevenis...
Chobe National Park
Van Zambia naar Botswana en daar in het Chobe National Park
een gamedrive gedaan en olifanten, nijlpaarden, wrattenzwijnen,
impala's, jakhalzen, wilde honden en vele mooie vogels gespot.
Als toetje ook nog één leeuw, een vrouwtje, erg mooi maar ik
hoopte eigenlijk op een mannetjes exemplaar met de mooie
manen. Desnoods hadden ze de schele leeuw Clarence uit
Daktari daar neergelegd, maar dat mocht niet zo zijn. Wel een
mooie tocht met zonsopkomst, ontluikende natuur en daarna een
lekker ontbijt! Vakantie met een hoofdletter!!!
Evengoed is het ook afzien, want in deze reis zat dus ook een kampeernacht op een eiland in de bush... waar we in uitgeholde
boomstammen door het riet naar toe werden gevaren. We gingen de Okavango Delta in en mochten alleen basic spullen mee,
de koffer werd opgeslagen, en toen de natuur in. De tocht door het riet was heel apart en met een avontuurlijk karakter, want er
zitten ook nijlpaarden en dat is voor de mens het meest dodelijke dier in Afrika. Gelukkig zaten wij in het boomstambootje en
stond er een mannetje die de boomstam met een stok vooruit duwde en goed om zich een keek of hij de kolossale beesten in
de buurt had..
Kampeernachtje (amper een oog dicht gedaan) en daarna ook weer een soort nachtje kamperen maar dan op een Houseboat.
Varen langs oevers met alleen maar natuur tot de horizon, het is
een fascinerende wereld. Eén ding was in alle omstandigheden
een pluspunt: in de bush en op de boat was bier en wijn... tja,
iets moet een mens toch in leven houden!
Etosha Park en Himbastammen in Namibië
Door naar andere lodges en weer een gamedrive door Etosha
National Park. Door de enorme regens, het heeft in dertig jaar
niet zoveel geregend in Namibië, zien we geen olifanten in het
park. Zij hebben overal voldoende water tot hun beschikking en
hoeven niet naar de drinkplaatsen te komen. Ook niet leeuw
Clarence, maar wel heel veel ander moois en als extraatje een
zwarte neushoorn... die is vrij zeldzaam en staat op de plaat met
veel inzomen dankzij Bert zijn toestel!
De Himbastam hebben we bezocht en we kwamen erachter dat je
nog primitiever dan primitief kunt leven. Het is heel anders dan anders... de vrouwen die hun huid insmeren met een soort
mengsel van botervet en rode aarde en hun haar bewerken met zeer dikke klei... ik denk dat ik het toch maar blijf houden bij
mijn Hema verzorgingsprodukten voor de rijpere huid! Hier hebben we ook heel veel mooie plaatjes kunnen schieten...
En dan gisteren... we weten nu weer zo goed waarom wij in dit soort landen niet zelf willen rijden en de weg vinden. Ondanks
de ervaring van de chauffeur gaat het mis (het is ook lastig bij zandheuvel nummer 123 linksaf en je bent de tel een beetje kwijt
en ze lijken allemaal op elkaar) en hij is fout gereden waardoor wij bovenaan Skeleton Coast uitkwamen terwijl we beneden
moesten zijn! Iets van 200 extra kilometers en dat langs een kust met, zoals in heel Namibie, hele slechte zandwegen met veel
hobbels en kuilen. Een aantal uren in een drillende en trillende bus... ik kan me nu voorstellen hoe een oververhitte batterij in
een op hol geslagen vibrator zich moet voelen!
Solitaire en de leegte van het landschap
Vanuit Swakopmund trokken we wederom internetloos de wijde wereld in, want reken maar dat de wereld wijd kan zijn in het op
één na dunst bevolkte land ter wereld. De bus gaat via de Namib woestijn en het Naukluft gebergte verder het land in en het is
onwerkelijk om zoveel kilometers te maken zonder enige vorm van infrastructuur. We rijden over een zandweg, ze kennen
amper asfalt in dit land, en die weg zie je nog net aan; verder
geen invulling van enige bebouwing, lantaarnpalen,
verkeersborden, elektriciteitsmasten… helemaal niets. Ik wist
niet dat een land zo leeg kon zijn, maar vind het van een
ongekende schoonheid…
Een benzinestation voor vliegtuigjes
We doen Solitaire aan, ondertussen bekend geworden door het
boek van Ton van der Lee. Een aanrader om te lezen. Een klein
dorp met een benzinepomp, een bakkerij, winkel en er wonen
ook nog een stuk of veertig mensen. En dan komen er af en toe
wat toeristen op doorreis langs, zoals wij die dan een flesje
water kopen (ik, verstandig mens) of een biertje (Bert, het was
ook al vier uur bier uur) of één van de lekkernijen uit de bakkerij.
De appeltaart heeft naam en faam gemaakt. In Solitaire lijkt het
of de tijd heeft stil gestaan en haast nooit belangrijk is geweest
of zal worden! De foto hier toont de oude pomp, die geen brandstof meer geeft, maar er is een klein benzine station en
opmerkelijk genoeg wordt hier naast bussen, auto’s en jeeps ook door kleine vliegtuigjes getankt!
Een uurtje verder bussen ligt dan onze volgende lodge,
Weltevrede Lodge genaamd. Dit is onze uitvalsbasis voor de
tocht naar de Sossusvlei, het gebied met de hoogste zandduinen
ter wereld. Voor die trip gaan we een dag later om zes uur (ja
hoor… ’s morgens dus) op pad, zodat we om zeven uur bij de
ingang van het park zijn. Dichterbij, naast de ingang is ook een
mooie lodge, maar daar hangt een bepaald prijskaartje aan… de
Sossusvlei Mountain Lodge kost 300 Euro per nacht en wordt
bezocht door mensen met een iets andere jaaropgave dan wij
jaarlijks van de baas ontvangen!
Mooiste zandduinen van de wereld
Van de ingang van het park is het ook nog even rijden tot de
roestbruine rode zandduinen, maar dit gaat ook door een
landschap wat wondermooi is. Struisvogels, impala’s, oryx
antilopen en een jakhals delen mijn mening en hollen voor ons oog voorbij; de ogen zien ze, maar de lens van de camera heeft
het wat minder makkelijk, die beesten moeten toch eens de cursus ‘stilzitten en poseren’ gaan volgen. Zo goed en zo kwaad
als het kan proberen we het dierlijk leven vast te leggen, niet eenvoudig dus we zijn blij als we bij Duin 45 zijn aangekomen
voor de beklimming en onszelf kunnen gaan kieken! Het beklimmen van het ruim 100 meter hoge duin valt uiteindelijk erg mee,
in minder dan een half uur staan we op de top… ons eigen
Mount Everest gevoel! Bij de afdaling neem ik wat meer de tijd
om goed te kijken en zie ik links en rechts de sporen van
slangen in het zand… hoe was het ook alweer? Oh ja, Namibië
heeft van heel Afrika de grootste slangenpopulatie, waaronder
de gevaarlijke zwarte mamba, de pofadder en de hoornslang.
Pfff, waarom wil ik dit weten?
Woest natuurschoon: Augrabies in Zuid Afrika
De reis brengt ons verder in Namibië nog bij de Fish River
Canyon, na de Grand Canyon in de VS de grootste ter wereld
en dat is indrukwekkend. Nog mooier vind ik echter de
omgeving van Augrabies National Park in Zuid Afrika, onze
volgende pleisterplaats. Hier heeft de BBC de opnamen
gemaakt voor ‘walking with dinosaurs’ en het is dan ook een
wild, woest landschap waar ik elk moment een prehistorisch beest verwacht. Okay, dat lukt niet helemaal maar de agame (soort
hagedis) die ik ontmoet heeft in ieder geval wel de eerder genoemde cursus ‘stilzitten en poseren’ met goed gevolg afgelegd,
zodat ik met mijn kleine kiekcamera er ook een fatsoenlijk plaatje van kan schieten!
En dan was ik ook nog jarig op vakantie dit jaar en ik vierde dat zelfs in twee landen! Ging ’s morgens van start in Namibië en ’s
avonds naar bed in Zuid Afrika! Kreeg een zoen van mijn man, kadootjes van medereizigers (de Stamgasten, die net zulke
hoge barrekeningen scoorden als wij) en ook nog een heel speciaal ‘kado’ ’s morgens na het ontbijt…. was in de weer met een
tandenstoker en daar schoot opeens mijn kroon los van mijn implantaat schroef in het kaakbeen! Was blij dat ik hem nog had
(Bert had een plastic zakje bij de hand), maar gelijk in zorgen over het onderhoud van die staaf in mijn mond. Wat nu te doen?
Kwestie van helder denken en gebruik maken van de middelen die tot je beschikking staan. Oplossing: goed schoonhouden en
ontsmetten met alcohol en aangezien er overal prima witte wijn uit Zuid Afrika ter beschikking stond, moest ik noodgedwongen
elke dag goed doorspoelen… het werd daarna nog vele dagen errug gezellig onderweg!
Kaapstad: een vierkante berg en tropische pinguins
Het contrast tussen Augrabies en onze volgende pleisterplaats, een nachtje in Tankwa National Park, kon bijna niet groter zijn.
We dachten van het fenomeen tent af te zijn, maar niets bleek minder waar. In een desolaat landschap, het leek wel een
slechte versie van de maan, verbleven we bij een donkerblonde Afrikaan met de uitstraling van Seth Gaaikema en het
drankgebruik van wijlen Herman Brood. Natuurlijk hebben Bert en ik de tent die het verst van het ‘hoofdverblijf’ (lees: het
openlucht restaurant / café met een kudde boomstamkrukjes
buiten) af ligt… dus ik besluit ter plekke om de eerste struik
tegenover onze tent tot openbaar toilet te bombarderen. We zijn
weg uit slangenland Namibië, ik kan hooguit een krekel of een
spin een lauwe douche bezorgen. Verheugd over dit besluit gooien
wij ons op de bieren, met het voornemen om ons minimaal
enigszins te gaan bezatten.
Zonsondergangen in Afrika
Het enige toeristische hoogtepunt is de mooie zonsondergang die
ons hier ook weer ten deel valt en we maken een foto:
zonsondergang nummer 11 of 12, ik ben de tel een beetje kwijt.
Van alle werelddelen die we hebben bezocht zijn we het unaniem
eens over dat de mooiste zonsondergangen zich in Afrika
bevinden. Nadat de zon ons heeft verlaten komt het diner door,
vergezeld van goede wijn en de Afrikaanse Seth Gaaikema denkt
dat de Jagermeister ook wel een mooie combinatie is en zo overleven we enigszins de laatste nacht in een tent. Ik neem de
volgende ochtend afscheid van Henk, zoals Seth dus heette, met de historische woorden ‘dat ik nooit meer bij hem hoop te
komen, maar dat het niet aan hem ligt!’… wel aan het fenomeen
tent!
Terug naar infrastructuur: Kaapstad
Plankgas naar de bewoonde wereld, Kaapstad in zicht. We
arriveren er eerder dan verwacht en zijn daardoor in de
gelegenheid dezelfde middag nog de Tafelberg te beklimmen.
Omdat ik een beetje sportief ben, maar vooral niet teveel, is er
voor dat doel een kabelbaan aangelegd. Het beklimmen doe je
boven op die berg gewoon horizontaal middels een wandeling,
waarbij wij de simpele bordjes met de symbolen niet helemaal
goed begrijpen en beginnen aan de tocht van een half uur en
eindigen met de tocht die bijna twee keer zo lang duurt. Dat was
niet erg, het uitzicht was overal even spectaculair en je hoeft
verder alleen maar op te letten dat je niet van die berg afkukelt.
Je hebt tenslotte een returnticket en mag gewoon met de kabelbaan ook weer naar beneden!
Kaapstad betekent natuurlijk ook Kaap de Goede Hoop; het meest zuidwestelijke punt van Zuid Afrika wat gelegen is in een
mooie omgeving. Vanaf de toeristenwinkeltjes en een terras met prima koffie en smakelijke gebakjes, loopt een wandelpad van
een klein uurtje naar het punt met het bord. Het laatste stukje is even iets klauteren, maar het is goed te doen door een
landschap met aparte flora en fauna. Bruine hagedissen, agamen, schieten soms weg of blijven nieuwsgierig zitten in de
veronderstelling dat we ze niet zien. Van iets groter formaat zijn de kolderieke pinguins die we bezoeken op het strand in
Simon’s Town. Bij pinguins denk ik altijd aan sneeuw en ijs, de beesten duikend in een wak of waggelend over een ijsschots,
maar niets is minder waar. Hier leven ze in de warmte op het strand en ze schijnen het naar hun zin te hebben, want de
populatie groeit er lustig op los.
Kirstenbosch en veel te doen...
We hebben nog veel meer gedaan in Kaapstad. Natuurlijk het
bekende Waterfront met winkels, horeca en muziek; het
Aquarium vol onderwaterleven in mooi gestileerde bakken; een
stukje carnaval dat toevallig voorbij trok en de Botanische Tuinen
Kirstenbosch. Een oase van groen en rust even buiten Kaapstad
met gevarieerde beplanting, kronkelende paadjes en ruime
gazons waarop mensen zitten te picknicken. Bert schiet een
plaatje van een vogeltje die uit een bloem eet en het is genieten
in deze stad waar nu de herfst is begonnen en het weer per dag
erg kan verschillen. De kerk om de hoek bij onze Bed & Breakfast
heeft lichtreclame (ik begrijp nu waar de term ‘de weg naar
verlichting’ vandaan komt) en die vertelt ons niet alleen dat Jezus
hot is, maar ook de temperatuur. Soms 23 graden maar op zaterdag namiddag nog 41 graden, dat betekent dus weer vocht
aanvullen en we gaan niet naar de kerk, maar beter naar de kroeg… die er tegenover zit!
Na ruim drie weken door vier landen (Zambia, Botswana, Namibië en Zuid Afrika) getrokken te hebben zit het erop en gaan we
weer naar huis. We leerden over de landen, de mensen, de cultuur, de dieren en meer van dat alles. We ervaarden vooral het
lege land Namibië en de indrukwekkende natuur overal om ons heen. Het is een totaal andere wereld dan die waarin wij leven,
maar het is wonderschoon. Het is voor ons tijd om naar huis te gaan en heel toepasselijk sluit ik af met een Afrikaans gezegde
dat luidt: “in Europa hebben ze het horloge, in Afrika hebben ze de tijd”.