Boedapest Boedapest, een prachtige stad aan de Donau  Terug van een week weg in een verrassende stad, die we voor het eerst hebben gezien. Mooie gebouwen, ook vergane glorie, oude bruggen, nostalgische lantaarnpalen en mensen met gedateerde kleding en uitstraling. Een stad die wat weg heeft van Praag, maar nog een aantal jaren in te halen heeft. We hebben ontzettend geluk gehad met het weer, het is natuurlijk al oktober en dan kan het ook regenen. Wij hadden echter alle dagen een strakblauwe lucht, zonnetje en weinig wind, dus ideaal om er op uit te trekken en veel te wandelen. Een boottocht naar Szentendre Naast de stad Boedapest is er ook buiten de stad wel wat te zien en zo ligt het kunstenaarsdorp Szentendre op twee uur varen (heen) een dik half uur boemeltreinen (terug) en dat was een leuke invulling voor de zonnige zondag. De boottocht over de blauwe Donau was al een heerlijk begin en gaf soms mooie plaatjes met nog wat laaghangende ochtendmist. Het marsepeinen museum, de terrasjes met witte wijn in een longdrinkglas, de smalle straatjes met de kleurrijke huisjes, het ademt een charmante sfeer uit, ondanks de vele winkeltjes met hun handel. Leuk druk, maar niet vervelend… zeer beslist niet. Allemaal marsepein Het marsepeinen museum dat we bezochten claimt de enige in haar soort ter wereld te zijn . Een toeganskaartje kost de wereldschokkende prijs van € 1,60 en dat soort prijzen voor musea kom je niet vaak meer tegen elders. Het is niet heel groot, maar allemaal wel heel knap wat ze van het suikerzoete goed in elkaar weten te fröbelen. Behalve bekende Hongaren (die wij niet kennen) ook Disney figuren en sprookjesvoorstellingen. We zien Pinokkio, een paar van de 101 Dalmatiërs en ook de bij ons zo geliefde Statler en Waldorf, de twee kritische krasse knarren uit de Muppet Show. Pronkstuk op de bovenverdieping is een flinke Michael Jackson, volgens de bijsluiter zit er 80 kilo marsepein in verwerkt! Naar mijn idee komt dat vooral door zijn nog originele neus, die legt vast zoveel gewicht in de schaal! Een Sissi paleis en een oude dierentuin Een paar dagen later gingen we nog een keer de stad uit en dit keer met een boemeltreintje naar een optrekje dat heeft toebehoort aan Elisabeth, bij ons beter bekend als Sissi. Dertig kilometer oostwaarts uit de stad ligt het slot Gödöllö, waar het (heel prettig) ook totaal niet druk was. Dit buitenverblijf was een lievelingsplek van de vroegere keizerin van Oostenrijk-Hongarije, over wie ooit een film is gemaakt met een beeldschone Romy Schneider in de hoofdrol. Rustige, landelijke omgeving, prachtig stulpje en een trieste geschiedenis over een geobsedeerde keizerin met tal van drama’s in haar leven. Iets wat Romy Schneider trouwens met haar gemeen had. De dierentuin, één van de oudste in Europa, werd ook bezocht en dit is net zoiets als Artis een prettige plek in een drukke stad om even te onthaasten. Veel beplanting, getooid in herfsttinten, en prachtige gebouwen. Originele pandjes zoals het aquarium met mozaïek tegels in de wand die het onderwaterleven uitbeelden. Wat een contrast met het moderne Aqaurium wat we ook bezochten en wat gelegen is in een grote shoppingmall aan de rand van Boedapest. Daar hebben ze moderne grote bakken met vis en een indrukwekkende haaientunnel. Allebei overigens wel de moeite waard als je zoals wij gek bent van onderwaterleven en aquaria bezoeken. De Burchtheuvel en het Labyrinth Midden in de stad aan de Donau liggen de Citadel en de Burchtheuvel die beiden een panoramisch uitzicht bieden over Boedapest met daarin de rivier en haar bruggen. De Citadel is een park dat op de heuvel uitkomt bij het een groot standbeeld, het ‘vrijheidsbeeld van Boedapest’. De Burchtheuvel herbergt onder meer het koninklijk paleis, diverse musea en het Labyrinth. Onder de Burchtheuvel gingen we het Labyrinth in en daar kun je echt de weg kwijt raken en even vond ik dat niet erg… toen we tegen een enorme fontein aanliepen waar aan zes kanten kraantjes zaten waar rode wijn uitstroomde! Maar de pret was snel over toen het bijbehorende bordje wist te melden dat de wijn absoluut niet voor consumptie geschikt was! Da’s nou toch jammer…. Wel voor consumptie geschikt is het gebak bij Gerbeaud… de allerberoemdste patisserie, waar al 150 jaar het koekjes bakken tot kunst verheven is. Chocoladetruffeltaart die smelt op de tong en een salon in Jugendstil inrichting waar je ogen tekort komt! Tafels ook, want het is er constant heel druk, iedereen wil er koffie drinken en koek happen! Jazz muziek en Madonna bij de Thai ’s Avonds eten we bij allerhande restaurantjes van heel eenvoudig tot zelfs een beetje decadent! Het Museum restaurant is een begrip hier en de drie gangen worden begeleid door een pianist. Die speelt op verzoek de muziek van Love Story voor ons en ook veel mooie achtergrond melodieën van Frank Sinatra en Barbara Streisand. Het restaurant zelf heeft hoge plafonds en volgens de reisgids wereldberoemde tegeltjes aan de wand. Daarnaast hebben we drie dagen de Jazz Garden, een leuk tentje met elke avond life jazz muziek onveilig gemaakt; de eigenaar wist de derde avond precies wat we wilden drinken nog voor we besteld hadden! Leuke muziek, van pure jazz tot populaire latin jazz met Santana invloeden en de laatste avond zelfs een bigband van tien man, negen man en één vrouw eigenlijk, die net aan op het kleine podium konden staan, het was een beetje proppen, maar het swingde als een klok! Heel goed en speciaal was de Thai ‘Bangkok’ waar we beef (Bert) en vis (Jo) smulden, gevolgd door toetjes met ijs en gebakken bananen en waar (op de foto rechts achter mij)  het lijstje stond met het handgeschreven briefje van Madonna! Die heeft hier dus ook gegeten toen ze de film Evita in Boedapest opnam. Goed, dit keer troffen wij geen Vips in het vliegtuig maar hebben we wel gegeten in de voetsporen van Madonna. En dat was reuze lekker… net als de rest. Kortom, we kijken terug op een geslaagde stedentrip in Hongarije.