Boedapest
Boedapest, een prachtige stad aan de Donau
Terug van een week weg in een verrassende stad, die we voor het eerst hebben gezien. Mooie gebouwen, ook vergane glorie,
oude bruggen, nostalgische lantaarnpalen en mensen met gedateerde kleding en uitstraling. Een stad die wat weg heeft van
Praag, maar nog een aantal jaren in te halen heeft. We hebben ontzettend geluk gehad met het weer, het is natuurlijk al oktober
en dan kan het ook regenen. Wij hadden echter alle dagen een
strakblauwe lucht, zonnetje en weinig wind, dus ideaal om er op
uit te trekken en veel te wandelen.
Een boottocht naar Szentendre
Naast de stad Boedapest is er ook buiten de stad wel wat te zien
en zo ligt het kunstenaarsdorp Szentendre op twee uur varen
(heen) een dik half uur boemeltreinen (terug) en dat was een
leuke invulling voor de zonnige zondag. De boottocht over de
blauwe Donau was al een heerlijk begin en gaf soms mooie
plaatjes met nog wat laaghangende ochtendmist.
Het marsepeinen museum, de terrasjes met witte wijn in een
longdrinkglas, de smalle straatjes met de kleurrijke huisjes, het
ademt een charmante sfeer uit, ondanks de vele winkeltjes met
hun handel. Leuk druk, maar niet vervelend… zeer beslist niet.
Allemaal marsepein
Het marsepeinen museum dat we bezochten claimt de enige in haar soort ter wereld te zijn . Een toeganskaartje kost de
wereldschokkende prijs van € 1,60 en dat soort prijzen voor musea kom je niet vaak meer tegen elders. Het is niet heel groot,
maar allemaal wel heel knap wat ze van het suikerzoete goed in elkaar weten te fröbelen. Behalve bekende Hongaren (die wij
niet kennen) ook Disney figuren en sprookjesvoorstellingen. We zien Pinokkio, een paar van de 101 Dalmatiërs en ook de bij
ons zo geliefde Statler en Waldorf, de twee kritische krasse knarren
uit de Muppet Show. Pronkstuk op de bovenverdieping is een
flinke Michael Jackson, volgens de bijsluiter zit er 80 kilo
marsepein in verwerkt! Naar mijn idee komt dat vooral door zijn
nog originele neus, die legt vast zoveel gewicht in de schaal!
Een Sissi paleis en een oude dierentuin
Een paar dagen later gingen we nog een keer de stad uit en dit
keer met een boemeltreintje naar een optrekje dat heeft
toebehoort aan Elisabeth, bij ons beter bekend als Sissi. Dertig
kilometer oostwaarts uit de stad ligt het slot Gödöllö, waar het
(heel prettig) ook totaal niet druk was. Dit buitenverblijf was een
lievelingsplek van de vroegere keizerin van Oostenrijk-Hongarije,
over wie ooit een film is gemaakt met een beeldschone Romy
Schneider in de hoofdrol. Rustige, landelijke omgeving, prachtig
stulpje en een trieste geschiedenis over een geobsedeerde
keizerin met tal van drama’s in haar leven. Iets wat Romy
Schneider trouwens met haar gemeen had.
De dierentuin, één van de oudste in Europa, werd ook bezocht en dit is net zoiets als Artis een prettige plek in een drukke stad
om even te onthaasten. Veel beplanting, getooid in herfsttinten, en prachtige gebouwen. Originele pandjes zoals het aquarium
met mozaïek tegels in de wand die het onderwaterleven uitbeelden. Wat een contrast met het moderne Aqaurium wat we ook
bezochten en wat gelegen is in een grote shoppingmall aan de rand van Boedapest. Daar hebben ze moderne grote bakken
met vis en een indrukwekkende haaientunnel. Allebei overigens wel de moeite waard als je zoals wij gek bent van
onderwaterleven en aquaria bezoeken.
De Burchtheuvel en het Labyrinth
Midden in de stad aan de Donau liggen de Citadel en de
Burchtheuvel die beiden een panoramisch uitzicht bieden over
Boedapest met daarin de rivier en haar bruggen. De Citadel is
een park dat op de heuvel uitkomt bij het een groot standbeeld,
het ‘vrijheidsbeeld van Boedapest’. De Burchtheuvel herbergt
onder meer het koninklijk paleis, diverse musea en het Labyrinth.
Onder de Burchtheuvel gingen we het Labyrinth in en daar kun je
echt de weg kwijt raken en even vond ik dat niet erg… toen we
tegen een enorme fontein aanliepen waar aan zes kanten
kraantjes zaten waar rode wijn uitstroomde! Maar de pret was
snel over toen het bijbehorende bordje wist te melden dat de wijn
absoluut niet voor consumptie geschikt was! Da’s nou toch
jammer….
Wel voor consumptie geschikt is het gebak bij Gerbeaud… de allerberoemdste patisserie, waar al 150 jaar het koekjes bakken
tot kunst verheven is. Chocoladetruffeltaart die smelt op de tong en een salon in Jugendstil inrichting waar je ogen tekort komt!
Tafels ook, want het is er constant heel druk, iedereen wil er koffie drinken en koek happen!
Jazz muziek en Madonna bij de Thai
’s Avonds eten we bij allerhande restaurantjes van heel
eenvoudig tot zelfs een beetje decadent! Het Museum restaurant
is een begrip hier en de drie gangen worden begeleid door een
pianist. Die speelt op verzoek de muziek van Love Story voor ons
en ook veel mooie achtergrond melodieën van Frank Sinatra en
Barbara Streisand. Het restaurant zelf heeft hoge plafonds en
volgens de reisgids wereldberoemde tegeltjes aan de wand.
Daarnaast hebben we drie dagen de Jazz Garden, een leuk
tentje met elke avond life jazz muziek onveilig gemaakt; de
eigenaar wist de derde avond precies wat we wilden drinken nog
voor we besteld hadden! Leuke muziek, van pure jazz tot
populaire latin jazz met Santana invloeden en de laatste avond
zelfs een bigband van tien man, negen man en één vrouw
eigenlijk, die net aan op het kleine podium konden staan, het was
een beetje proppen, maar het swingde als een klok!
Heel goed en speciaal was de Thai ‘Bangkok’ waar we beef (Bert) en vis (Jo) smulden, gevolgd door toetjes met ijs en
gebakken bananen en waar (op de foto rechts achter mij) het lijstje stond met het handgeschreven briefje van Madonna! Die
heeft hier dus ook gegeten toen ze de film Evita in Boedapest opnam. Goed, dit keer troffen wij geen Vips in het vliegtuig maar
hebben we wel gegeten in de voetsporen van Madonna. En dat was reuze lekker… net als de rest. Kortom, we kijken terug op
een geslaagde stedentrip in Hongarije.