Valencia Weg met de jaarwisseling Een nieuwe Spaanse luchtvaartmaatschappij, Vueling, startte in 2004 met vliegen en bracht opeens de voor ons nog niet zo bekende stad Valencia onder de aandacht. In december 2005 zag ik een aardige aanbieding van deze low cost maatschappij in combinatie met een hotel en de keus was snel gemaakt om de jaarwisseling niet in Nederland door te brengen! We boekten een aantal dagen en gingen op zoek naar informatie in de vorm van een boekje oid, maar dat was er nog niet… dus ingelezen via internet en heen gegaan met het idee om ons te laten verrassen door een mediterrane stad. Vroege vlucht vanaf Schiphol in kerstsfeer (wat is onze luchthaven altijd prachtig versierd) en dus op tijd geland in Valencia. Met de bus naar de stad en op onze eigen reiswijze, handen en voetenwerk,  getracht uit te leggen waar ons hotel, Holiday Inn, is en waar we er zo’n beetje uit willen! Niet zo handig dat wij geen talenknobbels hebben, maar meestal komen we toch waar we zijn moeten en na het stallen van de trolleys in het hoge moderne hotel wacht de stad op ons. Stadspark door een verplaatste rivier Hotel ligt naast de Jardin de Turia, het lange stadspark wat is aangelegd in een droge rivierbedding. Hier stroomde de rivier Turia ooit doorheen, maar toen deze in 1957 eens ver buiten haar oevers trad liep dit uit op een catastrofe. Mensen verdronken, het water stond meters hoog in de stad en waterbouwkundigen hebben daarna de rivier om de stad heen geleid. Wat overbleef was een droge rivierbedding van ruim tien kilometer lang, waarin men naderhand een stadspark heeft aangelegd. Geniaal idee: mensen wandelen, joggen, rolschaatsen en fietsen door het lint met beplanting, waterpartijen, kunstwerken en hier en daar is ook een terrasje te vinden. En de bruggen die ooit de verbindingen vormden over de rivier zijn nu leuke uitzichtpunten over het park geworden. Een glaasje rode wijn Het is net na de middag en dus een mooie gelegenheid om op zoek te gaan naar een adresje om te lunchen. Via het park wandelen we het oude gedeelte van de stad binnen en zijn we gelijk onder de indruk van monumentale gebouwen met versierde richels en randjes. Ter decoratie op straat antieke straatverlichting en we vinden snel een restaurantje waar zo te zien de locale bevolking aan het eten is. Lunch uitgezocht en Bert denkt nog wel te weten hoe hij een glas rode wijn in het Spaans moet bestellen, de dame knikt ijverig en komt terug met een fles en twee glazen! Het glas en de fles taaltechnisch door elkaar gehusseld, weer die nog niet zo volmaakte talenknobbel, en we slaan ons er dapper doorheen. Na de lunch de stad in die er gelijk nog veel mooier op wordt nu we die heerlijke rode wijn soldaat hebben gemaakt! Een oude toren en een moderne stad Het oude centrum kent kleine smalle straatjes, maar daartussen ook ruime pleinen en mooie fonteinen. De Migueletetoren, 68 meter hoog, in het hart van de stad moet uiteraard beklommen worden. Even inspannen om de spiraalvormige trap met ruim 200 treden te nemen, maar dat schenkt ons als we puffend boven zijn een weids uitzicht over de oude stadskern. Jammer genoeg voor de foto’s geen zon, beetje grijs, maar het is wel droog en dat is prettig. Ook de temperatuur is aangenaam, we zitten natuurlijk midden in de winter en terwijl het in Nederland ijzig koud is wijst de temperatuurmeter hier steeds tussen de 16 en de 20 graden aan en kunnen we zelfs af en toe op een terrasje buiten vertoeven! Valencia heeft naast de oude stad ook iets heel moderns en dat is de ‘Ciutat de les Arts i les Ciències’ oftewel de Stad van Kunsten en Wetenschap. We zagen het al vanuit het vliegtuig omdat die er overheen vloog vlak voor de landing en het is een wonderlijke wereld die de Spaanse architect Santiago Calatrava daar geschapen heeft. In diezelfde droge rivierbedding die met de komst van een operagebouw, een imax theater en het wetenschapsmuseum opeens een futuristische uitstraling krijgt. Moderne strakke architectuur met een lijnenspel en daardoor zeer fotogeniek. Tussen de gebouwen waterpartijen, groene boompjes en wandelpromenades. Het is een plaatje om te zien. Daarnaast is het museum ook erg gevarieerd, we zien er zowel presentaties over de moderne wetenschap als filmpjes over volken in het Amazone gebied. Prima vermaak voor een paar uurtjes binnen. Oceanografico, het zeeaquarium met allure Naast de Calatrava stad bevindt zich nog een attractie en datgene waar Bert en ik (allebei vissen van sterrenbeeld) liefhebber van zijn: een enorm zeeaquarium. Er zijn berichten dat het zelfs het grootste aquarium van Europa is, maar dat zou ik niet met zekerheid durven te zeggen. Het is in ieder geval wel een spannend geheel met ook weer die gewaagde bouwsels in golfbewegingen en andere vormen. Het complex is gelaagd, dus je hebt zeg maar een bovenverdieping en een deel ondergronds met prachtig ingerichte bakken. Vooral de sloep vorm, het zitgedeelte met bankjes, tussen twee gigantisch grote glazen wanden met tropisch rif is een plek om een tijd te vertoeven. Ik ben weer even terug naar de tijd dat ik met een duikfles op mijn rug in het Caribisch gebied de tropische vissen binnen handbereik had. Daarnaast ook van alles wat een aquarium hoort te bieden: de diverse wereldzeeën van ijskoud (witte dolfijnen)  tot gematigd en tropisch, een haaientunnel en ook vogels, pelikanen en flamingo’s. Tevens is er een dolfinarium in het zeedierenpark, waar we de show bijwonen. Oceanografico, zoals het aquarium in Valencia heet, biedt zeker voor een hele ochtend of middag vermaak. Wij hebben ervan genoten en hoe het komt weet ik niet, maar het was toch net na de kerstdagen en je zou denken dat de Spanjaarden dan ook kerstvakantie hebben en toch was het heerlijk stil in het park. Prima, alle bakken voor ons zelf en rustig turen naar die kleurrijke beestjes waarnaar ons sterrenbeeld is vernoemd! Veel te zien in de stad Verder bezochten we nog de 15e-eeuwse zijdebeurs, een zaal met flinke pilaren en ouderwetse kroonluchters, en slenteren we over de Mercado Central. Dit is de markt, 8000 vierkante meter, waar de Spanjaarden dagelijks hun inkopen doen. Groenten, fruit, kippen, hammen en ook stalletjes waar ze de enorme platte paella pannen verkopen voor de bekendste Spaanse culinaire hap. Er liggen ook sinaasappels, de bekende Valencia exemplaren, en dat begrijp ik niet helemaal want die heb ik door de hele stad zien hangen. Je plukt ze zo van de bomen en die zitten aardig vol met de appeltjes van oranje! We wandelden uren lang door de stad door straatjes en over bruggen en af en toe pikten we een terrasje om iets te drinken. We vonden leuke restaurantjes en aten lekkere hapjes, dus ook de inwendige mens was tevreden! Het eten van twaalf druiven Aan alles komt een eind en zo ook aan de trip naar Valencia, maar niet alvorens wij daar de jaarwisseling meemaakten. Op het gebied van jaarwisselingen over de grens heb ik inmiddels wel het nodige meegemaakt, maar dit was weer een nieuwe unieke ervaring. We hadden al begrepen dat de bevolking zich tegen middernacht op het grote centrale plein, Plaza del Ayuntamiento, verzameld om daar het nieuwe jaar te verwelkomen. De gebouwen die aan het plein liggen zijn allemaal prachtig verlicht. Klokslag middernacht als bij ons in Nederland altijd het vuurwerk losbarst, staat de bevolking paraat op het plein en nog voordat ze elkaar de beste wensen overbrengen eten ze op elke klokslag een druif. Iedereen heeft een bakje met twaalf druiven bij zich en het is flink werken want ze moeten binnen die twaalf klokslagen opgegeten worden… kauwen, slikken en weer kauwen in rap tempo! Dat brengt voorspoed en geluk, zo is het bijgeloof en daarna is het zoenen, wensen en feesten. Bijna net als bij ons, alleen zonder vuurwerk. Voor het siervuurwerk gedeelte vond ik dat een beetje jammer, dat vind ik altijd wel mooi, maar het stomme geknal op niets af ontbrak dus ook en dat is pure winst. Dan ga ik toch meer voor het bijgeloof van de inwoners in deze stad, wel zo lekker rustig! Valencia, een bijzondere jaarwisseling in een bijzondere Spaanse stad, we hopen er vast nog eens terug te komen.